Ik zou hier een oplijsting kunnen geven van alle officiële plekken waar ik ervaring opdeed. Ik kies er echter voor om dit niet te doen en, in ruil, mijn hart te laten spreken. Ik ben open, warm en menselijk van nature en een koele oplijsting voelde niet juist.

Na dertien jaar in het onderwijs heb ik uiteraard al heel wat watertjes doorzwommen, zowel met de kinderen als met hun ouders. Als juf ben je niet alleen de persoon die hen leert rekenen en schrijven, maar ben je vaak ook de eerste persoon die te horen krijgt wat er thuis of in de klas wringt. Problemen die zich thuis voordoen, sijpelen steevast door tot in de klas en ik maakte er mijn missie van om het kind niet als eilandje te zien. Elk kind heeft zijn context, net zoals elk element in die context. Daarom vind ik het belangrijk om mijn trajecten bij jullie thuis te laten doorgaan, zo wordt steeds heel de context mee betrokken.

In 2024 nam ik dan de sprong uit de gouden kooi der onderwijs. Ik nam al mijn ervaring mee en mocht me gaan uitleven als trainer-begeleider bij het STOP 4-7-programma. Hier begeleiden we kinderen van 4 tot 7 jaar met gedragsproblemen. STOP is een programma dat zich richt op de kinderen én hun context. Zo komen niet alleen de kinderen op training, maar ook hun ouders en leerkrachten.

Mijn taak binnen dit team bestaat vooral uit het begeleiden van leerkrachten van deze kinderen, alsook het mee geven van de kindtrainingen. Voor mij is dit een mooie opvolging van mijn jaren voor de klas. Ook geeft deze jobinhoud me extra kennis mee die ik dan weer met Pimpernel kan uitbouwen.

Naast werkende mens ben ik ook, en allereerst, mama van twee kanjers van zonen. Seppe kwam in 2019 ons gezin vervoegen en Joppe maakte ons volledig in 2022. Met de zwangerschap van Joppe kwamen er heel wat uitdagingen mee. Enerzijds moesten we onze oudste zoon voorbereiden op een broertje, anderzijds kampte ik met heel wat gezondheidsproblemen. Joppe kwam dan ook prematuur ter wereld en moest enkele weken in het ziekenhuis blijven, wat een hele impact had op ons gezin en grote broer. Ikzelf hield er een postnatale depressie aan over die, na lang zoeken en overwegen, behandeld diende te worden. Voor ervaringsdeskundige kan je niet studeren, maar ik schrijf het toch graag op mijn palmares. Voor elke gezin waarbij de wereld onder de voeten wordt weggeslagen, voor elke papa die zijn vrouw ziet wegkwijnen, voor elke baby die zijn mama mist en voor elke mama die denk 'wat weet jij ervan, jij hebt dit niet meegemaakt' ... Ik hoor je, ik zie je.